De Eikenboom

De eikenboom
Op een dag wilde een grote eikenboom een wandelingetje maken. Hij wilde gaan vragen aan de eekhoorn die af en toe langs kwam hoe het met hem ging. Hij wilde een bezoekje brengen aan het pinegeltje en hij wilde graag een kopje thee met de vlinder drinken. En 's avonds wilde hij in het gras gaan liggen doezen. Ja, dat wilde hij. Hij probeerde zijn wortels los te trekken maar hij raakte niet los. Hoe hij ook trekte en schopte hij bleef stevig vast in de grond zitten. Hij begon zachtjes te huilen. Toen kwam het pinegeltje langs. "Wat is er?" vroeg hij vriendelijk. De eikenboom snifte. "Ik verveel me zo. Alle dieren lopen rond en rond en ik moet hier steeds eenzaam blijven staan, ik zou zo graag een wandeling maken of een vriendje hebben, maar ik ben maar een stomme boom die in de grond blijft zitten." De egel glimlachte. "Oh is het dat? Wacht dan even." En weg was hij. De boom staarde hem na en begon weer te huilen. 
Even later kwam de egel terug. Hij had een hele hoop andere dieren meegebracht. En een klein leren zakje. "Hallo," zeiden de dieren in koor. "Hallo," zei de boom verlegen. "Ik ben de eikenboom." De andere dieren schudden zijn hand en stelden zichzelf ook voor. Toen klommen de eekhoorn, de slak en nog wat andere dieren in de toppen van de boom en begonnen ze gezellig te kletsen. De boom luisterde naar de vele verhalen en vertelde zelf ook over zijn belevenissen. Toen het donker werd namen de dieren afscheid en gingen ze naar huis. Toen iedereen weg was deed de egel zijn zakje open en haalde er een eikel uit. Hij graafde een kuiltje en stopte het eikeltje erin. "Zo," De egel veegde zijn handen af. "Over een jaar heb je een vriendje. En ik zal in de tussentijd nog veel op bezoek komen." Hij gaf een knuffel aan de boom en ging toen ook naar huis. De boom keek hem ontroerd na en zei:
"Dag vriend, bedankt voor alles."
Lucy Vines