Het is alweer een tijd geleden dat ik nog eens geblogd heb.
Ik ben nu echt in de cliché mood. Dat komt omdat we een toneel op school moeten doen. Romeo en Julia in onze tijd (kreun kreun).
Mijn crush speelt Romeo en ik ben Julia (vraag maar niet verder).
Goed, als je dus echt niet tegen cliché dingen kunt, zou ik gewoon op het rode kruisje bovenaan dit venster klikken...
Er waren eens...
Er waren eens een beeldschone prins, Thomas, en prinses, Pandora. Ze waren net tien jaar oud en kwamen uit verschillende koninkrijken. Toch hadden ze besloten dat ze later zouden trouwen met elkaar. Ze reden elke dag op hun prachtige witte paarden. Samen reden ze dan door het bos en de velden. En als ze door het dorp draafden zeiden de mensen: "Ach kijk, daar heb je ze weer. Wat is het toch een prachtig stel." En dan gingen ze verder met hun werk.
Op een dag ging de prinses alleen rijden, want de prins was ziek.
Toen de prins de volgende dag weer beter was, reed hij met zijn paard naar het kasteel van "zijn" prinses. De koning en koningin zeiden hem dat de prinses betoverd was, en dat ze honderd jaar moest slapen. De prins wilde haar zien. Maar dat was niet toegestaan. Zo gingen er dagen, weken, maanden voorbij.
En elke dag ging de prins vragen of hij even naar de prinses mocht kijken. Maar het antwoord bleef "nee"...
Toen de prins 16 was, had hij er genoeg van. Hij reed woedend naar het kasteel en zei tegen de koning: "Een prinses kan helemaal geen 100 jaar slapen! Ik wil haar zien!" De koning schrok van de prins en tot grote verbazing knikte hij. Prins Thomas ging de kamer binnen en zag zijn prinses liggen. Ze zag er mager en uitgemergeld uit. Maar ze ademde niet. "Ze is dood," fluisterde de prins. Hij werd gek van verdriet. Toen nam hij een dolk en stak die recht in zijn hart. Zo lagen de twee geliefden naast elkaar...
Op dat moment werd er een veulen geboren, pikzwart over heel zijn lichaam, met op zijn hoofd een klein blesje in de vorm van een hart. Wat niemand in het koninkrijk wist, was dat de zielen van de prins en de prinses in dat paard verborgen waren.
Hun liefde voor paarden had hen misschien uit elkaar gedreven, maar ook weer samengebracht. Zo konden ze altijd samen blijven. Voor eeuwig en altijd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten